Ana içeriğe atla

Kahraman Puki

 



Kahraman Puki


Bir varmış, bir yokmuş… Güzel bir ormanda, küçük bir kaplumbağa yaşarmış. Adı Puki’ymiş. Puki’nin tek bir hayali varmış: Kahraman olmak!


Bir gün, Puki arkadaşıyla çay içmeye gitmeye karar vermiş. Yolun ortasında, hızlı mı hızlı Tavşan Lama’yla karşılaşmış. Biraz sohbet ettikten sonra, Puki içini dökmüş:


“Keşke senin kadar hızlı olabilsem! İşte o zaman bir kahraman olur ve herkesi kurtarırdım.”


Tavşan Lama ise kahkahayla gülmüş:


“Hiç kaplumbağadan kahraman olur mu? Sen çok yavaşsın!”


Bu sözler Puki’yi çok üzmüş. En yakın arkadaşının bile ona inanmaması moralini bozmuş. Yavaş adımlarla yoluna devam etmiş ve arkadaşının evine varmış. Ama içi hâlâ buruktu.


Arkadaşı, onun üzgün olduğunu fark edince sormuş:


“Ne oldu Puki? Neden bu kadar mutsuzsun?”


Puki iç çekerek anlatmış:


“Ben kahraman olmak istiyorum ama çok yavaş olduğum için herkes benimle alay ediyor. Asla kahraman olamayacağımı söylüyorlar.”


Arkadaşı ise gülümseyerek ona bakmış ve şöyle demiş:


“Nereden biliyorsun? Denemeden bilemezsin!”


Bu sözler Puki’yi cesaretlendirmiş. İçini umutla doldurmuş. Ona inanan birinin olması harika bir şeymiş! Arkadaşına teşekkür edip mutlu bir şekilde evden ayrılmış.


Yolda yürürken yerde kırmızı bir bez parçası bulmuş. Onu kahraman edasıyla boynuna bağlamış. Artık tam bir kahraman gibi hissediyormuş!


Tam o sırada uzaktan bir çığlık duymuş:


“İmdaaat!”


Hemen sesin geldiği yöne doğru gitmiş. Bir bakmış ki, küçük bir sincap göle düşmüş! Sincap çırpınıyor, yüzme bilmediği için panikle bağırıyormuş.


Puki hiç düşünmeden önündeki uzun bir dal parçasını ağzıyla tutup sincaba uzatmış. Sincap dala sıkıca tutunmuş ve Puki onu yavaş ama güçlü bir şekilde karaya çekmiş.


Sincap titreyerek Puki’ye sarılmış:


“Teşekkür ederim! Hayatımı kurtardın!”


O sırada çevredeki hayvanlar da toplanmış. Puki’nin kırmızı pelerini ve cesur hareketini görünce hep bir ağızdan bağırmışlar:


“Yaşasın Kahraman Puki!”


Puki o günden sonra ormanın kahramanı olmuş. Hayalini kurduğu kırmızı pelerini hep takmış ve arkadaşlarını her türlü zorlukta kurtarmış.


Ve sonunda anlamış ki…


Önemli olan hızlı olmak değil, akıllı ve cesaretli olmaktı.


Ve masal burada mutlu sonla bitmiş…

Etiketler:

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Aç Gözlü Maymun Çiko

  Aç Gözlü Maymun Çiko Bir varmış, bir yokmuş… Geniş gökyüzünün altında, yemyeşil ve huzur dolu bir orman varmış. Bu ormanda yaşayan hayvanlar, doğanın güzelliğinin tadını çıkararak mutlu mesut yaşarlarmış.Günlerden bir gün, yaramaz maymun Çiko ormanda bir o yana bir bu yana zıplayarak dolaşıyormuş. Tam bir ağacın dalından diğerine atlarken yerde kocaman, devasa bir meyve görmüş. Daha önce hiç böyle bir meyveyle karşılaşmamış. Ne kokusunu biliyormuş ne de tadını… “Bu meyve gerçekten güzel mi acaba?” diye düşünmüş Çiko. Eğer tadı güzelse, onu taşımaya değer bulacakmış. Ama eğer beğenmezse bu kocaman meyveyi taşımaya hiç zahmet etmeyecekmiş.Meyvenin kabuğuna dokunmuş. Sert olduğunu fark edince biraz tereddüt etmiş. “Bu kadar sert bir şeyin içi güzel olabilir mi?” diye düşünmüş. Yine de merakına yenik düşerek meyveyi kaldırmış ve tüm gücüyle yere atıp parçalamış. Meyve çatlamış ve içi ortaya çıkmış. Çiko gözlerine inanamamış! İç kısmı kıpkırmızı ve çok sulu görünüyormuş. Biraz daha ya...
Yorum Gönder
Devamı

Hoppa ve Birikimin Gücü

  Hoppa ve Birikimin Gücü Bir varmış, bir yokmuş… Ormanda neşeli mi neşeli, macera dolu günler geçiren Hoppa adında bir gergedan yaşarmış. Hoppa, gezmeyi, alışveriş yapmayı ve para harcamayı çok severmiş. Her harçlık aldığında hiç düşünmeden canı ne isterse onu alır, parayı nasıl harcadığını bile fark etmezmiş. Bir gün Hoppa yine heyecanla markete gitmiş. Raflardaki birbirinden renkli ve güzel şeyleri görünce kendini tutamamış; yeni bir kalemlik, birkaç defter ve bir sürü abur cubur almış. Poşetleri kucaklayıp mutlu mesut yola koyulmuş. Tam o sırada arkadaşı karşıdan geliyormuş. “Hoppa, nereden geliyorsun? Yine neler aldın bakalım?” diye sormuş merakla. Hoppa heyecanla poşetlerini açıp göstermiş: “Bak, şu güzel kalemliği aldım! Birkaç defter ve biraz da atıştırmalık aldım!” Arkadaşı kaşlarını kaldırıp şaşkınlıkla sormuş: “Ama Hoppa, senin zaten bir kalemliğin var, hem defterlerin de dolu dolu! Bunları gerçekten ihtiyacın olduğu için mi aldın?” Hoppa bir an duraksamış. Düşünmüş… ve ...
Yorum Gönder
Devamı